خدا بسه دیگه، بابا بسه دیگه، چقدر نوکر این دلم باشم، چقدر هی باید به این و‌اون خودمو ثابت کنم، چقدر مگه من طاقت دارم، بابا منیه ادم شکستم، اصلا بچم و کم طاغت، بابا من اون زخمی رو‌خوزذم که تو از حس کردنش مردی، بایا دیگه خفه شدم دوماهه حرف نزدم،لعنتی بهت گفتن حرف زثنزذن ما رو از هم میگیره، گوش نکردی، نخواستم حالتو بد کنم، خواستم باهمه وجودم برا تو باشم، دارم له میشم،دارم میمیرم از بغض، دارم از غمای زیر عادی بودنام له میشم، بی انصافیه راه حرفو بریدی از من....دارم از خودم متنفر میشم، چقدردیگه هیچی نگم، چقدر بمیرم از دردم،
خدا من که به دردی نمیخورم، خدا معلومه دارم از تو فرار میکنم، تو رو جان حسینت من و از خودم بگیر، خدا من به درد خودمم نمیخورم،خدا به درد هیچ کس نمیخورم، خدااااا مهربونم، خدااا بهترین رفیق، خدا بی منت ای کاش برا تو بودم، تو عزت میدادی، تو خوارم میکردی،این دلمو ازم میگرفتی، خدا بدتر از این نمیشه.....
من خودم دنبال افوضم و از تو تفویض نمیخوام😔
اصلا بذار یه کم به خودت بگم، خدایی اگه من خودمو از تو بگیرم هیچی برا من نمیذاری، خدایی یه باز نشد بهم ثابت از ته قلب من ومیخوای کنار خودت، خدایی نشد و نخواستی بگی از ته قلبت دوسم داری، بهت گفتم احتیاج دارم اعتماد به نفسم برگرده، غرورت نذاشت،توجیه کردی، گفتی باید خودت بفهمی، من فهمیدم اونس که حاضری شبا بیدار بمونی که حرفاش قطع نشه یکی دیگست، اونی که دلتمیخولد برگرده محبت کنه من نیستم فلانیه، اونی که میخوای برا الان باشه ولی نمیگی بعدا چی منم، اونی که خیلی کم صداش میکنی بهاسم کوچیک متثنم، اونی که میخوای محتاج تو باشه همیشه منم، فکر کردی من تا کجا طاقت دارم، فکر کردی من دلشکسته تا کجا میتونمبیام، تو یه کاری کردی تو حال بدمم این حرفا رو بزنم بعدا صدبار برگزدم پشیمون بشم از غر زدنم، پشیمون بشم یه وقتی هم‌من سوالکنم، من پیش تو باید خفه خون بگیرم، هرچی تو مسخوای باشم، تو بی ادبی کنی، تو هی دست بالا داشته باشی، تو هی من و به شوخی،به جدی کوچیکترم کنی که حس بزرگ تر بینیت سرجاش باشه.....
بخدا این حرفا حرمت شکنیه، بخدا این برخوردا بده، من ادمش نیستم،منی که خالصا مخلصا پای دوست داشتنتم ادمش نیستم انقدر تومنگنه بذاریم، بخدا این رابطه داره بد و‌بدتر میشه، بخدا نمیدونی حرف نزدن و حرمت شکستن ترس دل منه، شایدم شایدم من اینجوری ام،که لایق محبت خالص نیستم، که انگار انقدر بدم حق توقع یه دوست داشتن واقعی رو‌ندارم ای وایییی
از شکستن امروزم، ای وای از بغض دوماهه ای که اینجوری شکست، ای واییی که امشب طاقتم تاب شد....
این بار سوم است که به سراغ این متن میایم و حرف میزنم، میدونی حسای بدی دارم، باورم نمیشه با اینکه فهمیدی(مگه میشه نفهمیدهباشی) از کنارش رد شدی، از کنار حرفام گذشتی، از کنار سوالام گذشتی، چرا؟ چون حالا دیگه شاید تو سری ای نمیتونی بزنی؟ چونحالا ساید بخوام بگی هستی یا نیستی و تو نمیدونی؟ چون از سوالای سختی که جوابشو نمیدونی دلهره داری،،
چرا؟ همه اش به دلهره ی اینقدر من می ارزد، به دلهره ای که من واقعی عاشق خودت را از من بگیرد؟ ان روزهایی که میدویدم به سمتتبدون عیچ مکثی را بیشتر دوست نداشتی؟ الان چرا خار پای رفتن را بیرون نمیکشی تند تر به سمتت بدو ام؟
